In zijn huis in Ukkel staan aldus een dozijn barokke miniatuur- theaterscènes opgesteld, zorgvuldig en liefdevol ineengeknutseld en geschilderd, waarin allerhande personages bezig zijn - telkens in een ruimte van zowat één kubieke meter... Alles leeft en converseert daarin, we zitten er als het ware midden in... Dit is geen pijnlijk- nauwgezette "reconstructie" - nee, doorheen deze 'oude' vormgeving waait een krachtige fantasie, een communicatieve energie!
Overal in dit overigens eenvoudig huis barst "
de barok" uit zijn voegen: alles is theater, kunstig opgesteld en aangebracht - het oog weet niet waarheen éérst te kijken. Ook de bescheiden tuin herbergt talrijke barokke sculpturen, zoals te verwachten...
Het eigenlijke schildersatelier op de bovenverdieping is relatief klein - overal staan en liggen mappen met gouaches (landschappen, personages, allegorieën, stillevens) en ontwerpen voor theaterdecors.
Thierry is er niet op uit om veel bezoek te ontvangen, hij lijkt graag alleen te zijn in zijn rijk. Als bezoeker ben je welkom, maar hij is geen uitbundige gids in zijn domein... Deze bescheidenheid typeert hem.
Wij vroegen hem in 1993 de decors en costuums te maken voor de opera "
I Disingannati" van Antonio Caldara (een karnaval-opera naar
Le Misanthrope van Molière-Wenen, 1729) die we met LPB uitvoerden tijdens het
Festival voor oude Muziek te Innsbruck, waarvan in die jaren Réné Jacobs de artistieke leiding had. Ik zie Thierry nog vóór mij, daar in het atelier van het
Landestheater, druk bezig de kostuums te
beschilderen (jawel!) in zijn zo eigen zwierige en barokke stijl. Onvergetelijk en ontzagwekkend was dat - hij was in zijn element! Wat later in die negentiger jaren beschilderde hij in ons huis in Asse een groot vensterraam: hij werkte bij momenten met twee borstels tegelijk - in elke hand één! Zo kwamen de bloemen ongelooflijk vlug uit zijn fantasievol brein tevoorschijn...
Ook bracht hij in 2001 een prachtig boek uit over "Versailles Disparu". Hij schildert hierin enerzijds talloze bekende gebouwen van dit weergaloos domein, maar anderzijds ook vele
helaas verdwenen gebouwen en vergezichten die Versailles rijk was...
In het voorjaar van dit jaar 2021 vroegen wij aan Thierry Bosquet om een schilderij te maken voor het 50-jarig La Petite Bande-jubileum in 2022 - een schilderij die wij dan in
een zeer kwaliteitsvolle reproductie aan ons publiek willen te koop aanbieden, om de financiële ruggensteun voor ons beoogde feestprogramma te verstevigen. Zonder enige aarzeling ging hij op onze vraag in, en méér nog: vanuit zijn affiniteit met onze muziek en wegens de bijzondere aanleiding
schonk hij ons dit werk, hopend dat het orkest er wel moge bij varen...
Aansluitend
op deze merkwaardige Corona-tijden suggereerden wij hem om de spreuk "Musica Medicina Dolorum" in het tafereel te verweven - wat hij aanvaardde en zeer elegant realiseerde...